Iets of alles

Adriaan van Dis onderzocht de afgelopen weken voor de Nederlandse televisie op zijn bekende charmante manier de vraag wat westerlingen zo aantrekt in het boeddhisme. Heeft dat soms iets te maken met het feit dat het moderne niets zo onbevredigend is?

Misschien wel. Maar hoe onbevredigend ook, in veel westerse landen is dat atheïstische ‘niets’ toch best populair. Omdat het zo moeilijk is om ons te verhouden tot het zo onbegrijpelijk veel omvattende ‘alles’?

Of komt het door die vreemde keuze die ons wordt voorgehouden, tussen geloven dat er ‘iets’ is of toch ‘niets’? Nee, dát komt natuurlijk door de toevoeging van het werkwoord ‘geloven’. Zonder dat voor menigeen beladen woordje zouden we toch de keuze tussen ‘iets’ of ‘niets’ niet zo moeilijk vinden.

“Goedemorgen.”

“Goeiemorgen.”

“Wat heeft u vandaag in de aanbieding?

“We hebben ‘iets’ en we hebben ‘niets’. Wat zal het zijn?”

“Euh, nou, doet u mij dan maar ‘iets’.”

Of zou het er dan volgens u maar helemaal aan liggen wat dat ‘iets’ dan is? Als het immers iets heel vervelends is, dan toch maar liever ‘niets’.

Alsof we überhaupt zouden kunnen kiezen. Niets bestaat helemaal niet. En ‘iets’ kiezen wil niet zeggen dat je je niet zou hoeven te verhouden tot ‘alles’. Je kunt helemaal niet níet kiezen voor ‘alles’. En waarom zou je ook willen? Wie stopt met denken dat ‘alles’ te veel zou zijn en begint met eens rustig op een kussentje te gaan zitten en in stilte ‘alles’ te ervaren, zonder het te moeten begrijpen of er wat van te moeten vinden, die kan met alles vriendschap sluiten.

Deze week zijn we weer begonnen met de Kum Nye lessen in Leiden en Rotterdam. Elke week anderhalf uur heel bewust bezig met 'befriending all experience', zoals Tarthang Tulku dat noemt in zijn boek Kum Nye Dancing. Vrienden worden met alles. Wie wil dat nou niet?