Simpele ja-nee vragen versus dierenleed

Het doel dat de middelen heiligt. Dat werd al snel de kern van het vraaggesprek dat journalist Sven Kockelman vandaag op Radio 1 voerde met Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren.

Sven is de ongekroonde koning van de 'simpele vraag', waar hij een ja of een nee op wil horen. Die vraag was vandaag of de Partij voor de Dieren de banden met dierenrechtenorganisaties zou verbreken, als die door de rechter zouden worden veroordeeld.

Die veroordeling zou kunnen volgen op het zonder toestemming filmen op veehouderijbedrijven. Dat mag immers niet en tegen dierenrecht-activisten die dat toch hebben gedaan – soms door op een bedrijf in te breken, soms undercover als nieuwe medewerker - hebben veehouders aangifte gedaan.

(lees verder onder foto)

Beeld van de homepage van Animal Rights

Esther had al duidelijk gemaakt dat zij tegen dat filmen zonder toestemming een stuk minder bezwaar heeft, dan tegen het op dier-onterende wijze houden en doden van 640 miljoen dieren per jaar in Nederland alleen al. De oplettende luisteraar wist dus al waar ongeveer zij de grens trekt en welke middelen volgens haar inderdaad worden geheiligd door het doel van meer diervriendelijkheid. Nee, geen dreigementen en geweld, ja, wel heimelijk filmen.

Maar ja, ze had eventjes daarvoor al wél ja gezegd op Svens vraag of ze vindt dat Nederlanders zich aan de wet moeten houden. En dat 'ja' lijkt volgens de rechttoe rechtaan logica van Sven niet samen te kunnen gaan met het goedkeuren van zonder toestemming iets filmen. Over die logica versus het misschien toch liever iets genuanceerder afwegen van politiek-maatschappelijke belangen, kon vervolgens slechts nog op steeds hoger wordende toon door elkaar heen worden gepraat.

Liever had ik de twee een goed gesprek horen voeren over hoe we voor de burger/consument inzichtelijk kunnen maken wat er nou wel en niet deugt aan de manier waarop er in Nederland met dieren wordt omgegaan, al dan niet volgens de wet. Een hoop van wat er in Nederland wettelijk namelijk wél mag (of zelfs móét) ziet er op film nogal dieronvriendelijk uit. Staarten afsnijden, tanden afslijpen, oormerken aanbrengen, begeleid door een onophoudelijk gekrijs in de stallen en een nogal kil ogende onverschilligheid bij het personeel.

Als een cameraploeg vooraf aangekondigd komt filmen op zo'n dierhouderij, dan levert dat niet een beeld van de dagelijkse praktijk op. En al zeker niet de dagelijkse praktijk inclusief de incidentele danwel structurele buitenwettelijke uitwassen. Dat snapt elke Nederlander, dat weet elke journalist.

Of het wettelijk verplicht in alle stallen om de tien meter een publiek toegankelijke webcam ophangen dan wel helpt? Ook een ja-nee vraag. Maar geen simpele.