Rust in tijden van corona

De zondagse open les Kum Nye in het Nyingma Centrum in Amsterdam ging toch nog door. Maar het was voorlopig eventjes de laatste.

Er komt heel veel tot stilstand. Het heilzaam effect dat dat op mensen hebben kan, wordt her en der aangehaald in de eindeloze commentaren op de coronacrisis: alle tijd en gelegenheid om ons eens te bepalen tot het hier en het nu.

Gisteren zaten ik en de vijf deelnemers die nog waren komen opdagen ook heel ‘hier en nu’ op onze meditatiekussentjes in de mooie meditatiezaal aan de Reguliersgracht. Zintuigen open, naar buiten én naar binnen. Wat voel ik? Ik voelde de levensenergie nog netjes en geordend door mijn energiekanalen stromen. De geest, nu en dan toch wat opgejaagd door alle nieuws, kwam gauw tot bedaren.

Stilstand is ook niet helemaal het woord. Behalve mijn eigen energiestroom doet bijvoorbeeld de energiestroom uit het stopcontact het ook nog gewoon. En toen ik vanmorgen voor aanvang van mijn thuiswerkdag eerst eens even naar de super fietste, zag ik binnen dat de verse groente weer mooi was aangevuld.

Ik zocht vanmorgen om precies te zijn bloemkool. Dat is een van de weinige dingen waar mijn oude schoonvader nog een beetje trek in heeft. Hij zit al bijna vijf maanden thuis met een niet meer behandelbare kwaal, met een prognoses die in maanden wordt geteld. We gaan elke dag bij hem koken; mijn vrouw en ik hadden gisteravond en ook vanavond weer ‘dienst’.

Maar al waren de gisteren lege schappen nu weer aardig vol, nou net géén bloemkool. Broccoli dan maar. En ook maar een zak aardappelen mee, want die gaan ook hard. En voor mijn schoonvader hóórt dat nu eenmaal nog steeds bij het avondeten, ook al krijgt hij er nog maar één of twee weg.

Ook daar een ‘hier en nu’ dat elke dag weer een beetje anders is, zich in de tijd concentreert omdat de tijd zelf lijkt te krimpen. Een ‘hier en nu’ dat vervuld met fluitende vogeltjes en ontbottend lentegroen rust kan brengen en de tijd nu en dan weer eindeloos kan laten lijken.