top of page

Boeddhistisch sporten


Er zijn mensen die vinden dat Michael van Gerwen sowieso geen sportman van het jaar kan worden, omdat hij behalve dartkampioen ook een gezellige Brabantse dikkerd is. Eenzelfde eendimensionale redeneertrant volgend is het vast ook onvoorstelbaar dat een boeddhist sportman van het jaar kan worden. Want boeddhisten, dat zijn toch lui die ambitieloos op hun kussentjes zitten te staren naar een beeldje van een ook al niet al te afgetrainde Boeddha?

Toch werd een kwart eeuw geleden voetballer Roberto Baggio wereldvoetballer van het jaar én benoemden sportverslaggevers met graagte het feit dat deze Italiaanse spits boeddhist was. Voorafgaand aan de WK-finale tussen Italië en Brazilië in 1994 wijdde het NRC er een geinig berichtje aan: “In Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh, baden honderden boeddhistische voetballiefhebbers voor hun Italiaanse geloofsgenoot. Baggio schonk vorig jaar een aanzienlijk bedrag om een tempel in Dhaka te restaureren.”

Het moet de sporter ook zeker vooruit kunnen helpen, een vleugje boeddhistisch gevoel: lichaam en geest in balans, de emoties tot bedaren gebracht, alle zintuigen open. In Tibet is dit principe op een voor sporters wel zeer aantrekkelijke manier samengebald in Loeng Gom.

De perfecte beoefenaars van deze techniek konden en kunnen in opperste concentratie en in een soort trance psychische energie omzetten in lichaamsbeweging. Door materie om te zetten in een actieve toestand van energie kon de Loeng-gom-pa zich uren of dagen achtereen met hoge snelheid door zelfs onherbergzaam en zwaar geaccidenteerd terrein bewegen.

Zet zo’n Tibetaan op een racefiets en hij laat het voltallig peloton ver achter zich, zou je zeggen. Maar de sporter die op die manier zijn honger naar medailles en bekers en gele truien probeert te stillen, die zal die toestand juist niet kunnen bereiken. Er zit immers te veel ego in die honger naar roem. En als dat opgeblazen zelfbeeld eenmaal is losgelaten ten gunste van het contact maken met het ware zelf, dan smelt ook de publieke prestatiedrang om de beste van de wereld te zijn.

Boeddhistisch sporten is dus tot de grootste hoogte reiken puur voor de schoonheid ervan. Op een vroege ochtend in oktober als een vlinder zo licht tegen de hoogste Alpen opfietsen terwijl er nog niemand is, laat staan met wapperende vlaggen en gekke uitdossingen langs de weg staat te juichen.

Italië verloor die WK-finale overigens, doordat nou net Roberto Baggio na verlenging zijn beslissende penalty keihard óver schoot. Als er iemand van dat Italiaanse team daar de schone les van kon inzien, dan moet hij het wel zijn geweest.

Uitgelichte berichten
Kom later terug
Gepubliceerde posts zullen hier worden weergegeven.
Recente berichten
Archief
Zoeken op tags
Volg ons
  • Facebook Basic Square
  • Twitter Basic Square
  • Google+ Basic Square
bottom of page