Yoga snuiven

Gisteren hoorde ik op de radio de term yogasnuiver vallen. Het woord blijkt sinds vorige maand in Nederland de ronde te doen.

Op 10 april dook het op in een nieuwsbericht op telegraaf.nl: ‘We zijn een land van yogasnuivers’. Dat was de vertaling van een uitspraak van korpschef Erik Akerboom op een internationale politieconferentie. Onze nationale opperpolitieagent doelde ermee op twintigers en dertigers die doordeweek erg gezond leven met yoga, smoothies en fitness, maar in het weekend voor de fun een lijntje snuiven.

Ook in het item gisteren op Radio 1 werd ‘yogasnuiver’ nogal aanklagerig gebruikt. Het onderwerpje ging over de toename aan dumpingen van chemisch afval in de natuur, vooral in Brabant. Afval uit drugslabs waar de xtc-pillen worden gemaakt, die de yogasnuiver zijn plezier opleveren. Het woord ‘hypocriet’ viel. Want de yogasnuiver doet dan wel alsof hij gezond bezig is, maar gaat onnadenkend voorbij aan de criminaliteit en de schade aan milieu en gezondheid, die met zijn partydrugs gepaard gaan.

Het zijn opvallende associaties: yoga, gezond, hypocriet. Dat het woordje yogasnuiver kennelijk aanslaat in het taalgebruik – waar ik nu flink aan meedoe, ik heb het ook alweer zes keer gebruikt – lijkt te wijzen op een zekere irritatie. Zolang yoga nog het domein was van hippies en middelbare vrouwen die de Happinez lezen en geregeld een uurtje op een kussentje zitten, volstond het om er goedmoedig de draak mee te steken. Maar als yoga symbool wordt van een veel bredere gezondheidstrend, dan kan daar van de weeromstuit allerlei bozig ongenoegen aan gaan kleven. En dat zou jammer zijn. Niet voor getrainde yoga-beoefenaren, want van hen glijdt dat ongenoegen gladjes af. Maar elke gestresste Telegraaflezer, die door dit soort kort-door-de-bocht koppentaal een scheef beeld krijgt van yoga en mede daardoor zichzelf het heilzaam effect van meditatietechnieken ontzegt, is er één te veel. Juist die jachtige nieuwsconsument zou een uurtje yoga nu en dan zo goed kunnen gebruiken.